Bir çukur daha açtım kalbimin derinine..
Yüzüm gözüm toz toprak..
Serde gençlik var hissedilmeyen..
Biraz da yosun tutmuş avuçlar..
Halim ne olacak bilemedim ki yâr,
Sensizliğin enkazı çöktüğünde yüreğime..
Gelmedi bir şey elimden..
Yine aciz, yine çaresiz..
Ve yine, sensiz kaldım..
Sevememeyi altın kabul ettim
Taktım kulağımın bir köşesine..
Ucu yalnızlık,
Ucu ölümmüş meğer..
Bilemedim ki Yâr..
Şimdilerde, torba torba enkaz taşıyorum
Umutsuzluk ülkesine..
Bekliyorum yeşerir diye
Bir ağaç..
Belki gökkuşağının çıkması pek yakın..
Belki bulutların boğması olası..
Git yüreğimden mutsuzl uk..
Bırak bahar gelsin..
Aşk fazlaca hissedilir olsun.
Benim için endişelensin o yürek..
Merak etsin..
Özlesin..
Bırak bahar gelsin gönlümün bahçesine..
Kelebekler gıdıklasın içimdeki o minik çocuğu..
Gülsün gözlerimin içi..
Bırak beni toz toprak..
Bırak gelsin Yârim..
Hüznünü, sevincini
Satır, satır
Hece, hece
Okuyayım gözlerinden..
Unutayım tutunca ellerini,
Tüm dertleri..
Ne dersin olabilir mi eskisi gibi..?
Haklısın..
Olamaz ki..
Açılan çukurlar,
Yerini asfalt zeminlere bırakamaz ki..
Arkadaşım hüzün..
Gel…
Vazgeçtim..
Sarmaş dolaş olalım yine..
Büyümek için meğer,
Bu da varmış kaderde..!