0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
382
Okunma
Şarabî bir nisan dökülüyordu takvimlerden
Zaman, bizi aşkla oyalamaktan vazgeçiyordu
Bir gidişin vardı ki;
Yağmalanan şehirlerden kaçan insanlar gibiydin
Koşuyordun...
Son kez baktım itaatkâr sırtına
Taştan bir heykel gibi kaskatı kesildim
Ayak bileklerimden boğazıma kadar kesildim
Hanidir yerinde duran kalbim yerini yadırgadı,
Sızladı!
Sızısı, tekrar varlığını hatırlattı
O an zamanı durdurmak düşüncesi geçti aklımdan
Eylemsizleştim,
Düşüncem, düşüncede kaldı.
5.0
100% (2)
