dedemin köyünden uzaktan görünürdü
bir beyaz örtü gibi uzaktan
göz kamaştırırdı beyazlığından
yer ve gökyüzü ayna gibi yansırdı birbirine
uzaktı insanlardan ,yalnız baharla gelirdi misafirleri
uzun yollardan,kanat çırparlardı
beyaz tuz tabakası üstünde

uzun bacakları ,kanatları sevince kanat çırpardı
semada özgürce her akşam üstü
bu temaşa zevkinin farkında değildi insanlar
kenarında pınarlar,
ağaçlar,ağaçlarda ötücü kuşlar
sonbaharda başlardı uzun göç sıcak diyarlara

yağmurlar azaldı,kenarlar kurudu
baharla beraber gelmedi göçmen kuşlar
kurbağı sesleri kayboldu
uzun bir sessizlik oldu
yağmuru ,karın yağmasını bekledi
beyaz örtüm kaybolmasın diye
sakladı kendini insanlardan
meraklı misafirlerini bekledi sessizce
temiz saf bakirliğini korudu hep
bir levha asıldı kıyısına
artık milli parklar koruma altındaydı..
ama göçmen kuşların kanat çırpmaları yoktu..