1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
601
Okunma
Bu gün
Gece her zamankinden daha karanlık
Bir kar tanesi kadar sessiz
Ve yüzüme çarpan rüzgar kadar korkutucu
Oysa ay güleç yüzünü toprağa dökmüş
Toprak dalından düşen yapraklarla dolmuştu
Sanki yurtsuz bir beton yığını var üstümde
Sanki ölüm kokan bir enkazın altında kalmışım
Ve dili yasaklı bir acının ortasında saklambaç oynuyorum
Bir mutluluğun üstüne basa basa yürüyordum
Ben karanlığın ortasında duruyordum
Sense benim güneş olmamı bekliyordun
Biz mutluluktan çok uzakta yaşlanıyorduk
Ama güneşsiz kalmak
Birbirimizi yitirmek anlamına gelmiyor
Çünkü sadece yaşadığım kadar sevecektim seni
Nefesim nefesine uzak kalsa bile
Sonra bir şiire dedim ki
İçimde yitik bir yer var
Ama bu sensizlik anlamına gelmiyor
İbrahim Dalkılıç
5.0
100% (4)
Cevap Yaz