sırlı bakışlarına gömüldü hatıralar
gölgem eridi aydınlığında
sen ki annemdin, içimde yaşattığım
cenneti taşırdın ayaklarının altında
dünü resmederdin alnındaki derin çizgilerde
ayağıma değen taşlar,
yaralardı yüreğini, kanatırdı hatta…

duaların kuşatırdı yarınlarımı
belâlara kalın duvarlar örerdi ak duaların
tek nefes üflemişlerdi ruhumuza
sözlerin senet olduğu kal-u belâda

toprağıma düşen ilk cemreydin sen
yürek deryalarımda yüzdürdüğüm gemiydin,
içimde büyüttüğüm gizemdin anne!...
şafak vaktinde hayalin konardı kalbimin pervazlarına
bana benden elzemdin anne….

kapkaranlık göğümde ayın on dördüydün
efkârdın zihnimin derinliklerinde dolaşan
bulutlardan çöllere sağdığım yağmur…
sırlı anahtardın huzura kapanan kapılarımı açan
acılarıma düşen gölgeydin en tasalı vakitlerde
biteviye kederlerime kalkandın
gözlerimden süzülen bir damla tuzlu su,
Yusuf’un yüzünde parlayan nurdun

ak saçlarında eserdi seher yelleri
kardelendin kışın ortasında umuda açılan
karanlığımı dağıtan tan vaktiydin
yalnızlığımın sebebi ve ortağıydın her gece yarılarında

durgun sularda bir damla maviydin
hırçın dalgalara karşı dalgakıran
kuşluk vaktinde odama düşen titrek bir ışıktın
çinilere sinen uhrevi bir sestin tenha vakitlerde
göğümde kanatlanan yapayalnız bir serçe kuşuydun
çocukluğumdan kalan resimlerde
rengârenk bir uçurtmaydın
bir tarafı kırık yüreğimde uçurduğum...

hayat ağacının en sağlam köküydün
devdin sevgi söz konusu olunca…
mübarek gecelerde kandildin
hıçkırıklarıma sükunettin her ağlayışımda

hokkamdaki mürekkeptin, simsiyah nur...
hakikatlerden dem vuran
kalemdin gönül sayfalarına değdirdiğim…
tebessümdün dudaklarımda yarım kalan
kimsesizliğime sığınaktın tenhalarda

ruhumu ruhuna kattığım iksirdin
zaferimdin alınmaz kalelerin burçlarında
tenindeki gül kokusuydu maziden güne akan
beyaz peştamalında soluklanırdı keşmekeş ruhum
annemdin yüreğimi ateş denizlerinde yakan!...

M.NİHAT MALKOÇ