//




bir
şiire şarkı,
karıncaya dost ol zamanla
bir yalnızlık nasıl büyürmüş,
yokluğa çokluk nasıl koşarmış anla…

/

huyunu,
suyunu bulmadan
demini almıyor zaman
kanat vursa da uçamıyor insan
bütün sus’lar aslında bin çığlık viran

/

suyun
sabrını ateşe
ateşin gardını aşka böldüm
hangi çölde kuyuyum hiç sorma
yüreğim kandillerini geceye gömdüm

bir
gölge daha
büyümeden geceye
ayı, güneşi gök, göğü aşk bildim
susmanın dili, dini var mı ey yaradan

var mıdır
kul olup ta kula yanmayan,
çocuk olup ta uçurtmaya kanmayan
ölmenin dili, dini var mıdır bilmem ama
kes hesabı, çıkar artık çıkar bu dünyayı aradan

zaman
başucumda
usul usul ağlarken
sağır bir dua dilim nefesini dağlarken
susmanın da, ölmenin de dili şiirdir artık anla

kimse
duymaz,
kimse bilmez, bilemez belki ama
bir yudum aşkın sus’ luk kurağına
çıkrıksız kuyuda, sudan açlıkta benim aslında…



//

ilhanaşıcıocakikibinyirmi