Sırattan geçerken düşen ben
Yılkı atlarının başıyım
Kimine yol gösterici
Kimine ise köleyim
Cennetine zaten giremem
Cehennemin muallak değil
Mutlak en baş köşesindeyim
Canım cendereye mahpus
Tarifsiz eziyetteyim
Cefanın en alasıdır,
Gönülevimin bodrumda istiflediğim kazıklar
güvenmekle hâk’mı ettim acep bilmeden?
Sanırım ben lanetliyim,
Dünyaya sanki besmelesiz gelmişim
Beddualarlamı gidecegim?
Bu kaçıncı yenilgim hatta yanılgım
Vuslata hiç eremeden hep yarıda kalmışım
Kaç yalancı bahara anlam yüklemiş de
Sonrasında yine ayazda kalmışım.
Yoruldum!
Yoruldum bedenimde kalp denilen anlamsız taşıdığım yükümden
Kefenimi libas gibi hergün giyindim üzerime yeniden
Hepmi gördüler zayıf yerimi
Oysa löp löp et ile gizlemiştim en ücraya gizliden
Tonlarca derdi barikat kurmuştum önüne
Kamufle de etmiştim kendimce
Hangi amelim eksik geldi, bilmeden?
Nerede kaçırdım ipin ucunu görmeden
Oysa ben bir zamanlar masumdum
En safı, en temizinden
Giyinmiştim sırtıma insanlık dediğim urbanımı
Güvesi içindeymiş
Kemirdi hep içeriden içeriden
Nasılda gafil avlandım
İyilesirim İnşAllah
Düzelirim EvelAllah
Hamdım EyvAllah
Piştim Elhamdülillah...

Zülfü Canansırat