ARTIK nedensiz yere üzmüyorum kendimi bıraktım.Hayatın akışına.
Herşeyi nedensiz yere Kırmıyorum kimseyi.
Hayatıma burnunu sokanları.
sildim defterimden.
Çünki çok çektirdiler .
sahte yüzlü insanlar kimi dost .
Bildimse hep üzdüler.
Kapattım kara kaplı defteri hayatımda .
Yeni sayfa açtım kendime bide Söz verdim hayatıma hüznü kabul etmemeye .
kalbimin yarısı mutluluk yarısı hüzündü herdaim artık vazgeçtim.kimseye eyvallah yok.
Benim dünyamda.
Çok sevdim cok değer verdim .
Bir zamanlar şimdi o da kalmadı.
hüzün çiçeklerini bir vazoda unuttum papatyalardan taç yaptım kendime kırlarda kelebeklerle yarıştım özgürce.ve söz verdim kendime.
arayanı ararım sorani sorarım diye Korkuyorum Yine insanlığım.
tutacak herkesin derdine derman olmak isteyecek bu yürek diyorum ama yok artık o eski ben değilim .hüzün çiçeklerini bir vazoda bıraktım.
geriye dönmek yok Şimdi.
böylesine huzur buluyorum .
kendimde veda ettim geçmişteki
herşeye.
kara kaplı defterde kaldı herşey.
öylece.