Aklıma düştüğün vakit başlıyorum bitmeyen yolculuklara
Yakıyorum cigaramı alaca karanlıgın ortasına
Gecemin yarısı siyah yarısı kızıla çalıyor
İçimdeki yıllanmış yalnızlık ürpertiyor

Sis çöküyor ulu orta gözlerime perde iniyor sanki
Kayboldum bu yolda,denizi arkama aldım iç çekiyorum dağlara
Kafamı kaldırıyorum göge haykırıyorum
Bir ben varım bir ben evet içimde gezdirdigim senle birlikte

Kusuyorum içimi defalarca kimse duymuyor,sen duymuyorsun.
Yürüyorum karanlık bir gece
İnanılmaz bir hevesle yürüyorum
Altı yöne isyan etmişim bir sana yürüyorum

Sen gidince uzaklar daha uzak oldu
Gecemi aydınlatan karpit lambası titrek ve loş
Hüznün resmini çiziyor gecelerime
Korkuyorum artık yalın ve yalnız kalmaktan

Biliriz ama farkında olmayız
Uzun ama kısa şu ahir dünya da
Her çiçek solacağı gün için açar,tüm güzelliğiyle
Her insan ölcegi gün için yaşar, sefasıyla cefasıyla

Devrik cümlelerim var aslını yitirmiş
Anlamsızca isyankar
Benim gibi kaybolmuş
Yan yana gelse bile değerini yitmiş

Ve sen varsın sen
Sen yüreğimde yarım kalmış sevdam
Sen yüreğimde lal ollmuş türkümün adı
Sen yüreğimde yıllanmış şarabın buruk tadı
Ah can cazım neden ! Neden bu kin öfke...