.
.
.
.
..



Gözlerim kapalı Rhein’ı dinliyorum
Şehrin ışıkları yanıyor birer birer
Köprünün üstünden martılar uçuyor sessizce
Bölünüyor mavilik ortadan ikiye
Geceye göz kırpıyor yavaş yavaş üç beş yıldız
Babam geliyor aklıma
Sonra annem
Gülümserken dudaklarım usulca içten içe ağlıyorum
Kimseler duymadan göz yaşlarımın dilsiz çığlığını
Gözlerim kapalı babamla ilk Istanbul’a gelişimi hatırlıyorum
Sultan Ahmet’e konuk olan iki leylek
Ezan sesi
İftar yemeğimiz ablamla
Ve Teravih namazımız
Bugün gibi tadı da lezzeti de hâlâ aklımda






Gözlerim kapalı Rhein’ı dinliyorum
Suya yansıyor ışık hüzmeleri birer birer
Biraz sonra bulutlar da bohçasını alıp uzaklaşır göğün yüzünden
El- ayak çekilir yerküreden
Yapayalnız kalırım kendi kendimle
Yetim ve öksüz düşlerim üşür Rhein’ın kucağında
Elimden sararmış birkaç fotoğraf düşer ayak ucuma
Annemin ve babamın gülen gözleri
Ben daha küçücüğüm
Annem şefkâtle tarar upuzun saçlarımı
Babam hiç bırakmamacasına tutar ellerimden
Kardeşlerimin bağrında Sakarya’ nın ayazı bile vız gelir
Biliyorum
Musmutlu bir düşle
Ve çocuklarımın nefesiyle avundururum yine hıçkıran kalbimi .







Fotoğraf:Kendi objektifimden

nagi han