Bırakırken kendimi denize,
Kaç kulaç atsam kurtulurum ölümden.
Güvercinler bir tek gönlümde gezinirken masumlar.
Çoğu zaman hastanın başında akbaba kesiliverirler.
Ben böylesine biçare iken,
Bahar ayları neden seyrek uğrar ki gülüşlerime.
Hiç bilmiyorum.

Kaç masum aşk hiç oldu.
Sahi kaç gül soldu dalında.
Hangi aşkın hasadı beyhude sevinçler.
Neden hep bir ekşilik var tadında.
Hiç bilmiyorum.

Oysa ben,
Sevdası yürek dağlayan yiğitler gördüm.
Hüznü bir kaşık su olmayan sevdalarda boğulan,
O harlı yürekler, söndüler biten mumlarla beraber.
Öyle uzun sustular ki, sağır sultan çatladı hasedinden.

Bir mektup kanayıp düştü okyanusa.
Nice gemiler battı o mektubu bulma uğruna.
Kaç gözyaşı bir okyanus eder.
Hiç düşünmedim bunları.

Kala kala hüzün kaldı.
Aşk gitti yerini şehvet aldı.
Çöller turistler ile doldu taştı.
O âşıklar ki sevdaları gibi mazide kaldı.