Zaman kıvrak menderes, tükenmeyen umuttur;
Ecem dökülür günler yılın her bir anından.
Ben acı bir ağıtım, gök semâda eyvâhım;
Gülcem yakılsın anlar gözlerinin gâmından.
Zaman tükenmez yoldur, sonu onmaz umuttur.

Ruh acı bir ağıttır, dilde söylenir gezer;
Ey canımın gülşeni dönüp ardına bakma!
Sonu gelmez yakarış denizde ateş biçer;
Gülüm sakın yorulma, kirpiğini oynatma
Ben acı bir ağıtken ruhum dillerde gezer..

Volkan iken, lâv iken... melâllerde coşarken;
Uğrama yamacıma gül benzin buğu alır.
Yırtılıyor perdeler sonu gören göz iken;
Sakın duâ eyleme seni benden ayırır.
Volkan iken tüterken... melâllerde ölürken.

Közde pişmiş kül oldum kor ve isyân saçarım.
Dünyam esrik dönüyor, şemse isyan andırır.
Nefesini üfleme aşk narını caydırır.
Uğruna verilen can kendisine saldırır.
Közde pişmiş kül iken kordan medet umarım...

20.10.2006 20:18:00

Yılmaz Helimergin