KIPIRTISIZ GÖL
Büyümek dağ gibi biriktirmekti her şeyi.
Ardarda bir sürü hayal kurdum durdum.
İçimdeki değerler zamanla oksitlenip kapkara oldu.
Her şeyin ,her akışın bir sonu vardır elbet dedikçe
Nasıl da katlanılmaz oldu artık nefes alıp vermek.
Şu koca yürek
Şu koca ağaçların dermanı kalmadı huzursuzluklardan.
Ne uzun sürdü.

Kaç ton ağır basıyor insanların yükü üzerimde.
Geçmişe dair olan fotoğrafların kellesini kestim geçenlerde.
Yılların kaç kilometre yaktığını bileniniz var mı?
Aitsizliğimin kendi boyunu aşması epey arzısca..

Bu dünyada ne kaldıysa sizin olsun.
Bir yolunu bulup,siktir olup gitmek kolay değil.
Boğulana kadar yüzmek istiyorum denizlerde.
"Bu kadar yalnız kalmak için ne yaptım?"
Fırçası Tanrı’ya verilmiş bir hayatın resminde
Gri ve siyah ile bezeli renkler neden payıma düştü?
Pişman etmeyen renklere neden boyanmadım ?
Neden karmakarışık şekillerle bezendi yaşantım.

İstediğim kıpırtısız bir göl olmak.
İstediğim tekrar babamın saçlarımı okşaması.
İstediğim beni sıcak tutacak taze kokulu sevmeler.
Olmuyor işte
Baş edemiyorum.
Başımı yaslayacağım kimse yok.
Başımı yaslayacağım pis bir bank bile yok bu şehirde.

Hep tökezledim ,hep düştüm.
Dizlerim yaralı ve dişlerim kırık.
Hayat ne aşağılık.
Hayat ne biçim ucube.
Tüm pisliklere,
beni benden sökenlere en içten teşekkürlerimle.
Bu sefer değecek mi peki?
Değmeyecek elbet.
Diyecek çok şey var ama
İzninizle, bir müddet daha susacağım.
ARZU GÜNAL /9.1.2020