Kalbinde patlayıp duran
Yanardağları susturup
Büyük büyük yangınlara
Düşlerinden çığlar düşürürken,
Ve yine de
Bir dal çıtırtısından
Ürken yanına gülümserken sen,

Ben nasıl sevmeyim seni...

Öyle çok ki gülüşün
Serpsem dünyanın yüzüne
Duyulmaz olur tek bir çocuk ağlaması.
İlmik ilmik söküp hüznü,
Gülüşler örerken yüzüne sen,

Ben nasıl sevmeyim seni...

Usta bir terzi gibi sesinin tazeliği
Ufku umuda dikerken.
Gönlümün baharına serçeler gibi dağılan
Sesinin ak ırmağını
Kalbimin denizine dökerken sen,

Ben nasıl sevmeyim seni...

Işıktan bir tarlayı sürer gibi gözlerin
Bakışların aydınlığa bereket.
Kuş kadar yüreğinde
Bir ülke boydan boya
Yanıp yanıp sönerken,
Ve gülüşlerinin toplamı
Ülkem kadar güzelken,
Lâl dilime diri diri cümleleri
Yeniden kurdururken sen,

Ben nasıl sevmeyim seni...


Barış Çelimli