0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1002
Okunma
Ölümü düşündüm yirmilerde otuzlarda, kırklarda
Kalbim kabına sığmayan bir çocuktu
Ölümü tarttım en cesur bir anımda
Ele gelir bir ağırlığı yoktu.
Ölümü tanıdım civanmert dostlarımda
Kurşunlar yağdırdı bıçaklar soktu
Ölüme sıvandım durulmaz bir hınçla
Sabrım yine ne diller döktü.
Ölümü anlattım soluk soluğa
Kalleşti dönekti korkaktı puşttu
Yaşam tekneleri yanaşmadan kıyıya
Kan selleri denizleri tuttu.
Hüseyin Taşdemir
5.0
100% (6)