Aşkın aksırdığını duyan sefil yorgunluk:
Mıntıkasında saklı madem yalnızlık
Sözcüklerden alıyorum gücümü ama
Öncesinde yalnızlığın bitimsiz ikliminde
Sınandığıma delalet bir ayraç;
Ertelenmiş bir muradın da pekişen acısı
Şimdilerin mimarı elbette dünüm:
Eklem yerlerine şiirin niyazlarımı sürdüm
Kanaviçesinde asılı kaldığım toz bulutunda
Peyda olan düş perimle dokunduğum her yürekte
Yer bulmayı da ümit ettim:
Çıbanbaşı her hayalet ne zamanki
Ruhuma üfledi bunca tedirginliği,
Kaykılmışlığıma biat
İnfazını da erteledim düşlerimin
Ve koptu düğmesi
Az evvel iliştirdiğim sefaletin.

Aşkın hâkim kıldığı sularda;
Yorgunluğun dehlizi idi madem rabıtası
Yüreğin de sefer tasına ektiği özlemi
Dişledim;
Biledim de bilinmezliğin mucidi özgürlüğüme
Kanat takıp ansızın.

Ben ki seyyah bir imge
Nükseden her umutta illa ki takılı mazinin
İpleri…
Sevdiceğim her gönül;
Hoşlukla yola geldiğim elbette benim tek gerçeğim.

Azametli rüzgârdan yana da değil derdim
Dağılan mikado çöplerinden
Yaptığım evim:
Geviş getiren üç beş leylek;
Olmazsa da olmaz hani saçma düşlerin
İliştiği pervazda gölgemle muhabbetim
Bir de şiirin sarkacı olsa olsa
Şahit Rabbim dökülen her yaprağa
Bir de alıp alıp yerden
Astığım boş çerçeveye.

Gönlün mucidi her fasıl;
Açık ara farkla kaybolduğum şu elzem evrende
Tek önemli insan olmak filan da değildi kaygım:
Lakin sevgiyle hemhal
En sevilen çehre ve fani olmak adına
Yansıttığımdan fazlası saklı bil ki içimde.

Azat edildiğime kani olsam keşke
Sonrası da gelir hani:
Dikenleri göğün tellerinde belki
Diviti olmayan bir şiir gibiyim
Yandıkça içine akan;
İçine aktıkça ruhu darmadağın bir evre:
Kaybolduğumu da duydu hani Sağır Sultan
Duymadığına binaen yeniden çağlamalıyım
Şiir sonrası el verdiğince:
Döndüğüm kadar kendime
Dönendiğim bir hoş seda
Asılı kaldığım yüreğin kubbesinde.