kalbi kırık bir şiire nasıl girerim
duyulmadan ayak sesim
geride bırakarak bütün karınca adımlarımı
yeni bir suret bulurum
ağzımın kıyısındaki ressam gülümsemesini silip


anlamsız harfler dans ediyor sayfada
oysa sis bugün erken kayboldu
soğuk ama güneşli odamın penceresinde
büyük itici bir çadırı yıkmak
içimde her zaman canlı olan heves


kaç tel kırık acaba saysam
kaç anlamsızlık prim yapmış
kaç çarpı çekilmiş anlamlı şiire
sahi önemi var mıymış ismin
ama o kadar da kuru değildir gülüm
ay dersen göğümden yüzüme indirdiğim


naz değil inanın gözlemlediğim kuşlar
onların hep maviyi seçmesi
kırgınlığım değil ruh yorgunluğundan
eşit görüyorum bütün insanları
yıkarken simit sarayını
köşe başında sepeti devrilmiş
bir simit satıcısıyım

şiir benim neyime
mi
diyeyim..


19. 12. 2019 / Nazik Gülünay