Ah Petunya

çok mekanı dokuduk gözlerimizle
dar sokakları adımladık bir bir
umuda sarıldığımız hazan mevsiminde
keşfettik hayallerimizi
güneşe gülümseyen mimiklerde

eskimemiş bir sevda bendeki
dili geçmiş zamanların senfonisi

sesim akıyor caddelerinde
Allahım! her şey yerli yerinde
oysa..
namlunun içindeki gedik, ömrümüz

hasret yumağına sarılı yazgımla
geldim kapına
eşiğin önü cennet kışlası

haz dolu gülüşlerin sürgününde
cam kırıklarıyla çizilir kaderim

huzurum var senli günlerin
sessiz çığlığında
avuç ayamda anıların izi
gözaltımda aşkın sızısı gizli

dokudum mısralarımı
nakış nakış yamadım sevdama
artakalanlarınsa
kilitler ufka gözlerimi

sızlanan kent duvarlarımdan
eser yok artık
bana kalsın gülüşlerin
ve de mimoza bakışların

kördüğüm hayat mahzeninde
görkemli değil
şatafatlı hiç değilim

sarıya boyanır tarlalarım
meyi yudumlayıp gülümser
sarmalarım hayalini

zaman su misali
dolar kum saati gerçeğime

hatırlarım köşe başlarında seni
ve ömrün kaçamak oynaşmalarını

ferhat’ın kavuşma meseline tutunup
akarız ardından ırmağın yeşiline

Vildan Poyraz Coşkun
02.03.2013