.
.
.
.










Haydi gel birlikte öğrenelim sevmeyi
Bütün sokak hayvanlarını doyuralım
Ellerimiz soğuktan donana dek kartopu atalım birbirimize
-Eldivensiz-
Sonra hohlaya hohlaya aşkla ısıtalım parmak uçlarımızı
Kar üstünde közde pişmiş kahveden içelim aynı fincandan
Höpürdete
Höpürdete
Sen adımı yaz anadan üryan beyazlığın masumiyetine
Ben ayak izlerinin peşine takılıp
Kanatsız uçayım aşka



.
.
.
.


Sonra dizlerime yatır kırlaşan saçlarını
Ben ansızın gökten inen masal prensesin olayım
Sen kalbime yaşam pompalayan tabibim
Yüreğinin büyüklüğünce seveyim seni
Kollarımın çapında sarıl bana
Yüzüm avuçlarında türbülansdayken
Sen yatıştır ruhumdaki artçıl hezeyanları
Bir lavın ağzında utangaç güller açsın sen beni öperken





Haydi gel birlikte yazalım bu şiiri
Dünyayı sevgi kurtaracak diye bas bas bağıralım inatla
Omuzlarının yamacında intihar etsin tüm acılar
Öyle bir sevgi ateşi yakalım ki
Aydınlansın bütün karanlıklar
Kalplerimize yudum yudum enjekte ederken aşkı
Sadakât mührünü basalım tam da evrenin merkezine
Çünkü böylesine güzel severken
Ölümsüz olurmuş insan ...











nagi han