sevgilim,

bu kelimenin telaffuzuna,

ve de hissettirdiği duyguya aşığım.

kelime gerçekten özel bir kelime gibi,

sadece senin gibi özel insanlara ithafen

oluşturulmuş mükemmel bir kelime.

sana bir sır vereceğim, sevgilim.

ben uyuyamıyorum.

uyuyamıyorum, yapamıyorum.

sırf uyumak için,

gözlerimi kapatıp seni ve kendimi beraber düşlerim.

mutluyuz,

huzurluyuz,

sen bana o güzel gülümsemeni bahşeder iken,

ben senin gülümsemene hayranca bakıyorum.

ne güzel gülüyorsun sen öyle.

yarı bir şeytan,

yarı bir melek gibisin sevgilim,

o gülümsemeni bahşettiğin her kişiyi,

günaha davet edersin.

ama sonra uyanıyorum.

gözlerimi açıyor ve

yatağımın sol kenarına bakıyorum.

yoksun.

hiç vârolmadın.

hiç orada olmadın.

hiçbir zaman bana gülmedin.

hiçbir zaman seninle beraber uyumadım.

dudaklarım her seferinde aralanır,

dediği tek şey ise bir fısıltı,

"sevgilim?"

beynim,

ayaklarıma verdiği komut ile ayağa kalkar ve,

her seferinde o boş evde seni arar.

sonra hayal kırıklığıyla beraber

beynim işlevini yitirir ve olduğu yere düşer.

bacaklarım,

beynimin verdiği komutu başarıyla kutlamanın sevincini yaşar

ama gözlerim hayal kırıklığıyla kapanır.

biliyor musun, sevgilim?

ben buna alışamadım.

tam bir yıl oldu,

ama alışamadım.

"neden peki?" deseler,

"bilmiyorum." derim.

belirsizlikler hayatım olmuş âdeta.

ama hayatımda belirgin olan,

o belirsizliklere inat hayatımın merkezi olan,

ve gerçek olan tek şey sensin.