Özlemlere teslim ettin, benim acılı yazgımı,
Evini bırakıp gittin evet, mağrur çalımın la,
Duymuyorum, ne bir soluğunu, ne bir fısıltı,
Ey kim kocan olacak, ölçüsüz kadınlığın la!..

Hiç anlamadım, daha nasıl sevilir, biri böyle,
Uysal anlarda, bahaneler aradın yitmek için,
Gülüşünle ısınan beden, soğuk demine kaldı,
Sessizlik dinlettin, solgun suret bırakmak için!..

Adın, kalbimin yarısı, yaşamın geri kalanıydı,
Sevgim dört mevsimdi, bilmedin parladığını,
Şimdi kendi kendimle konuşuyorum, içten içe,
Beynimde vınlamalarım, sanmam anladığını!..

Sen vardın, özlemlere ısınmamış, bir yüzle,
Hayatı bölüşürken, güleçliğimiz top doluydu,
İçime nefesin karışarak, o tatlı öpüşlerinle,
Saklıydı taze güzelliğin, yüreğimde uluydu!..

Aydınlık mı bulurum, acılı geçen akşamlarda,
Yüreğinde saklımıydı, ayrılığı seçtiren özellik,
Özlem dolu derde, bekledim kader, sifon çeker,
Ne yapsın kader, göz önünde geçerken güzellik!..

Kaş kaldırıp, hatır kırıp, acı söz mü dediydim,
Benden uzağa çeken neydi, hasretini çektiğim,
Uzakta kalan güzelliğin, bende ne vefası olur,
Hicranla meşgul olan, günahlanır sevdiğim!..

Bir günlük ömre kıvanmakla, günah işledin,
Bir bak, “ahvali yaman” der, sorsan niceye,
Kalmasa da güç - kuvvet, ben de ay yüzün,
Gittin gideli, ben hasretliğini, attım geceye!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.