Nihayete beş kala Rabbimin hediyesi;
Varlığın varlığımın son kalan bakiyesi;
Dilimde eksilirken bir umut hikayesi;
Son kaleyim, burcumda, bayrağım olur musun?
Gözlerinde kaybolsam, arayıp bulur musun?

Satırbaşı sonrası başladığım şiirsin;
Damlasıyla çoğalan yüreğimde nehirsin;
Işıkları sönerken sokağımda şehirsin;
Son gözyaşı silinip yok olsun mendilimden;
Uzattım… Tutar mısın buzlar tutmuş elimden…

Yüreğimde kederin hal bilmez kiracısı;
Gönlümde iz bırakmış bir neşterin acısı;
Dilimde sonbaharın o bitmeyen sızısı;
İçimde akıllınmaz laf dinlemez bir çocuk;
Gözleri ah gözleri bakıyor boncuk boncuk…

Dilimde yıllar yılı Bakırköy’lük söz gibi;
Sanki bir yetim gibi sanki bir öksüz gibi;
Sahibinden umutsuz aynada ki yüz gibi;
Verdiğimiz sözleri aklımda saklıyorum;
Nasıldır yine sevmek, unuttum, bekliyorum…

Çek elini yakadan hasret denilen kafir;
Az kaldı geliyorum beni gözleyen ahir;
Diktiğimiz goncalar gül olsun şöyle bir bir;
Saklanma gözlerimden baktığımda gördüğüm;
Çözülsün yetti artık, çile denen kördüğüm…

Ail ALTINLI – 22.11.2019
Saat: 21:22