![]() Sensizlik CaddesiSıkıldım dört duvar arasında Artık bahçemdeki güllerin kıymetini bilmiyorum Şimdilerde bunalıyorum semtimde Çıkıyorum dışarı, Sensizlik caddesinde yürüyorum Yüreğime verdiğim sözleri unuttum Hani sadece onların sesini duymak istediğim, Öylesine sevdiğim sokak çocukları varya Şimdilerde umutlarımı taşlar oldular Korkuyorum sensizlik caddesinde Korkuyorum tek başıma yürümekten Sağımda solumda çıkmaz sokaklar Kimse yardım etmiyor, tutmuyorum elimden Ne bir söz söyleyen var, ne de yol gösteren Sensizlik caddesinde herkes garip Herkes vicdandan bir haber Merhametsiz, biçimsiz karakterler Kaldırım kenarlarında dilenciler Kimse bir umut vermiyor Görenler, öylece geçip giderler Adımlarımdan korkar oldum Sanki attığım her adımda, Yüreğim kalbimden düşecek sanıyorum Sorunlara çözüm bulmak yerine, Sadece uzaklaşmak, kaçmak istiyorum Burada herkes ümitsizliğin tarafını tutuyor Herkes vazgeçmiş sevdasından En çok da onlara benzemekten, Onların tarafına geçmekten korkuyorum Karşıdan gelen herkes bana çarpıyor Canım yanıyor, haykıramıyorum Haykırsam duyarlar mı, sanmıyorum Herkes öylesine bencil ki, Kendimde saklı kalmak istiyorum Yadırgıyorlar beni, dışlıyorlar Dilim tutuluyor, konuşamıyorum Sessizliğimden haksız çıkıyorum Sanki herkes beni hedef seçmiş Herkes üzerime oynuyor gibi hissediyorum Bana garip garip bakıyorlar Yüzüm yerde, yürümeye devam ediyorum Sonra ardımdan bir hançer saplanıyor Yüreğim kanıyor, durduramıyorum Sensizlik caddesinde ölmekten değil, Sensizlik caddesinde, sensiz ölmekten korkuyorum |
Yüzüm yerde, yürümeye devam ediyorum
Sonra ardımdan bir hançer saplanıyor
Yüreğim kanıyor, durduramıyorum
Sensizlik caddesinde ölmekten değil,
Sensizlik caddesinde, sensiz ölmekten korkuyorum
Güzel bir şiir okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi KUTLUYORUM...