BU DÜNYANIN NAZINDAN BEN USANDIM 21

Bülbül üzgün, gül bülbüle kararmış
Kararsa da dedi benzin sararmış
Bu dünyada küslük kime yararmış
Bu dünyanın nazından ben usandım

Fazla nazdan can canından usanır
Bir gün gelir bağlı ilmek boşanır
Karlı dağa gider, dost der, yaslanır
Bu dünyanın nazından ben usandım

Gerçek dostlar küsseler de aranır
Çok uzatma sonra kalpler kararır
Yara artar sarılmazsa morarır
Bu dünyanın nazından ben usandım

O atsın der, önce bana adımı
Düşersiniz görmez misin? yalımı
Kaçırırlar benim ağız tadımı
Bu dünyanın nazından ben usandım

Oğul iken Niğmet koymuş imimi
Dost dediğim tanımıyor resmimi
Unutur mu? İnsan kendi neslini
Bu dünyanın nazından ben usandım

Bir ekmeği sen başa mı kakarsın
Aylar geçti, nasıl küsüp yatarsın
Ayet, hadis, tanımazsın atarsın
Bu dünyanın nazından ben usandım

Kabre girer uzun süre konuşman
Dostun gelmez, kimse ile buluşman
Şeytan ile aynı yolda yarışman
Bu dünyanın nazından ben usandım

Niğmetullah bilirim sen küsmezsin
Sen dost ile dostluğunu kesmezsin
Fırtınada rüzgar olup esmezsin
Bu dünyanın nazından ben usandım

12.10.2019 © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir.

Niğmetullah Şentürk
Niğde