Bir kadın geçti içimden ve
Bilmediğim zamanların
Çok ötesinden..

Şiirler boğazımda düğümlenirdi
Bin şiire bedeldi sözlerinin tek bir hecesi..

Bir gülüşüyle yedi cihanı sarardı yedi veren
Gülleri..

Sustururdu bülbüller büyülü sesinin ahengi
Duyulmaz olurdu ta uzaklardan gelen yanık
Kavalın sesi..

Gökyüzüne yazardı adımı
Papatyalardan yapardı yatağımı
Geceleri gök yüzünden
Topladığı Yıldızlardan yorganımı..

En tasalı günlerimde öylesine güldürürdü ki beni
Taşardı sesim sokaklara tıpkı çocukluğumdaki gibi..

Nabzımın atışını en doğru o sayar o bilirdi
Beni benden çok daha iyi tanırdı..

Hiç bilmediğim yanlarımı ondan öğrenmiştim
Onca yıl sonra üstelik..

Bir bilge bir medyum bir mucizeydi O!
Öyle çok öyle çok sevmişti ki beni
Gelmiş geçmiş bütün sevdalar önünde eğilmişti..

Öyle bir Kadın geçti ki bu çilekeş ömrümün
Garip Gönlünden..

Yaradan’ı tanımasaydım yalnız Ona
Kulluk ederdim ben!