Şiir yazan insan güzün durağıdır

sonbahardır

kıştır

Şiir yazan insan gülüşü hüzündür
Kavuşmak nedir bilmez
O başka bir şeye aşıktır
O yari yaranı beklemez eline alır kalemi
Yüreğine yazar çizer yaranı (mecazi anlamı)

Şiir yazan insan ekim yağmurdur
Hem soğuktur hem başka bir yağar

insan içine

Şiir yazan insan gecedir gece

herkes yatar

O kalkar

aya kardeş güneşe düşman

Şiir yazan insan bir mevsimin en hüzünlü kısmıdır.

çürüyen gül

solan papatyadır

Azizim şiir yazan insana öyle bakma bir söyler bin ağlayanı Çıkar

her köşe başında hüznü bekler bazen radyoda ki eksik şarkı bazen hiç gelmeyen

sevgili gibidir

Azizim bakma öyle şiir yazan insana verem olmuş da teşhisi konacak doktor çıkmamış

Ölmüşte cenaze namazını kılacak imam o ilme gelmemiştir

Cehenneme gitmişte zebanini vereceği daha ağır ceza kalmamıştır
Biraz günah biraz sevaptır şair olan insan