Sevgili !
Sahilde şöyle kayalıklara yakın,
Bir kenara oturdum,
Çocukları besliyorum,
Görmen lazım....
Bir parça kuru ekmeğe tav oluyorlar...
Mini minnacıklar....

Merak ettin değilmi,
Sordum öğrendim kefal yavrularıymış,
Binlerce...
Bana alıştılar galiba !
Senin gibi ,
Onlarda bana güvendiler...

Bak sevgili !
Bi tane su kaplumbağası geldi şimdi,
Asayiş berkemal mi diye,
Şöyle bi baktı banada,
Yandan bi işmar atıp gitti..

Yalnız dikkat ettim de,
Seninkilerden görünmüyor,
Hadi sende adam bırak bırak diyen...
Şu kurbağalardan bahsediyorum,
Sanırım onların aşk mevsimi çoktan bitti,
Hiç sesleri duyulmuyor...
Ama sevgili her şeyde ben seni görüyorum galiba !

Gramofonda taş pilakta eski bir İstanbul türküsü,
Beter bir yedi kule ...
Beş değil onbeş yıl yatsam,
Ben vazgeçmem yarim den...diyor...
Yine ben seni çok özledim galiba...
İSTANBUL gibi...!!!

Zehra Demirtaş