Yâr salına salına, revan olur yollara,
Sokar başım belaya, fıstanını sallayıp.
Düğme tutmaz ilikler, gerdan kırar ellere,
Sokar başım belaya, yanakları allayıp.

Çifte çifte benleri, gamzeler gülüşüyor,
Gözler Hak’dan sürmeli, zülfü yüze düşüyor
Gonca gonca lebleri, gören aklı şaşıyor
Sokar başım belaya, ışmarını yollayıp.

Boncuk boncuk terlemiş, koynundaki sunalar,
Kuğu boynu yan yatmış, dişler inci daneler.
Ne de güzel yakışmış, ellerine kınalar,
Sokar başım belaya, sinesine elleyip.

Âlemi cihânda yok, şu cânânın bir eşi,
Geceler ayın nuru, gündüz semâ güneşi,
Salar cilveyi nazı, süzüp kirpikten yaşı,
Sokar başım belaya, leblerini dilleyip

Belik belik örülü, sırma sırma saçları.
Rüzgarlara karışır, zülüflerin uçları.
Yan bağlamış eşarbı, sızlatıyor içleri,
Sokar başım belaya, kulağını gülleyip.

Boş günde mi yarattı, Cenabı Râbbim seni?
Meleklerler mi donattı, Mihrimâh nuri teni?
Balınan mı yoğurdu, seni doğuran yani?
Sokar başım belaya, hurileri sollayıp.

İnce beli pek sıkmış, el işleme kemeri,
Cemaline nur düşmüş, kıskandırır kameri.
Figani’ye kor düştü, ilk gördüğünden beri,
Sokar başım belaya, al yazmayı sallayıp.

Kul Figani (Erdem GÜMÜŞ )
23 MAY 2017 ÖZBEKİSTAN