Bu ne bitmez fırtına, yara üstüne yara;
Bir adım derbederdir bir adım bahtıkara…
Gülmeye başlamışken nedir gözlerde yaşım;
Nerde hata yaptım ben sen söyle arkadaşım…

Günlerimin aydını yine düştü geceye;
Yükleyip efkarını o kimsesiz heceye…
Yeniden doğmak için illa yanmak gerekli;
Diyerek avunuyor deli gönlüm sürekli…

Ya bende bir terslik var ya da doldu miadım;
Yürürken bilinmeze sorgusuz adım adım…
Güngörmemiş talanlar başlamadan biter mi?
Bitmeyen çilelere kurban olsam yeter mi?

Hangi kitap yazıyor hangi cümle kurulmuş;
Benim gibi kaç yürek vurgun yerken vurulmuş…
Bitti artık dedikçe, çoğaldı bütün dertler;
Gölgesinden habersiz yeni doğan suretler…

Ne yaparsam yapayım son sayfamız dolmuyor;
Zorlamaya gerek yok, olmayınca olmuyor…
Çoktan vazgeçtim çoktan yüzümün gülmesinden;
Ulan dostum diyenin, halimi bilmesinden…

Kanadından vazgeçmiş o şerçe kuşu benim;
Kimsesizlik içinde, kimsesiz huşu benim…
Şimdi geçip karşıma bana masal anlatma;
Yeni kabuk bağlayan son yaramı kanatma…

Düş kızı düşlerimden seni de atmalıyım;
Seni de halden bilmez safına katmalıyım…
Kendi düşen ağlamaz diye bir laf duydun mu;
Sen hiç kendi kendini bir mezara koydun mu?

Ali ALTINLI – 03.10.2019
Saat: 23:52