Bir daha uğramıyor, bir kez ayak basanlar,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.
Gece, gündüz kolgezer olmuş karabasanlar,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.

Sözde çok sevenlerce hırpalanmış, yorulmuş,
Gül hududu sebepten simden duvar örülmüş,
Ne çığlığı duyulmuş ne gözyaşı görülmüş,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.

Görmek, duymak istemez sakinleri kör, sağır,
Sağduyusu kaybolmuş, ister sus ister bağır,
İnsanlar seyrederken, ölüyor ağır ağır,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.

Bir kapanın elinde kalmış dört yan sersefil,
Mogal istilasında; parklar, bahçeler, sahil,
Sokaklar, lokantalar, pansiyon, plaj dahil,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.

Sazların perdesinden, bir öksüz gibi bakan,
Dağların türküsünün bestesi, yürek yakan,
Güfteler hanesinde, saçları yosun kokan,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.

Göl yanar, dağ kavrulur bir sessizlik narında,
Kimsesizliğe rehin bırakılmış yarında,
Halk bir türkü tutturmuş uçurum kenarında,
Bu şehir tekin değil; herkes, her şey değişmiş.

Özcan İşler