ZAMAN ZEYTİN DALINDA ÇİÇEK OLSA

Ah insanoğlu, zeytin dalında çiçek zamanı şimdi
Tam da, yelkovan ve akrebin öpüşünde
Barış türküleri bestelerinin tam ortasında
Savaş uçakları hızla geçiyor, askerler sevgi seli
Büyük Ortadoğu kazanı, Afrin ve Zeytin Dalı!
Göç yolları, mülteci akınları, acımasız petrol kavgası
Demokrasiyi düşünüyorum, bir çadır kentinden
Bir çadır kentinden; yanan Türkmen Yusuf Kasım’ı!
Barışı düşlüyorum akan zamanın tortusunda
Ağlayan, üşüyen çocukların ezgin gülüşünde...
Aşsız, okulsuz, oyuncaksız, bir hazin belirsizlik!
Nereye uzanır gider savaşın sağ ayağı, sağ kolu
Sağa yatanlara şaşıyorum, sol yanımız çatlarken
Zenginin daha zengin, fakirin daha fakir açısı,
Büyüdükçe büyüyor, gelir dağılımı eşitsizliği
Büyük kentlerde her günkü yaşam karmaşası
Uslarda kan dokulu çizgisel resimlerin hali
Yer gök, deniz, kuş çığlıklarını biriktirirken…

Ben hep barışı düşlüyorum, sevgi açan barışı
Hani yurt barışı, dünya barışı diyebileceğimiz
Açıp da kokusunu saçan, zeytin çiçeklerinin
Zeytin yeşilinin kucaklayışını insanları.
Ah, insanoğlu diyorum, insanoğlu ah ki ah;
Yaşamaya adalı taptaze bir doğuş, diriliş gibi
İnsanlığa adalı sonsuz nice büyülü düş gibi.
Barışı sevgi besleyip büyütüyor umu kadar
Umutlar değil mi insanlığın sıcacık düş kaynağı?
Nedendir bilinmez nedendir bunca eza, bunca acı
Neden, gözyaşlarıyla eriyip sonlanmakta yarınlarımız
Gökkuşağı coşkusunda büyüdükçe büyüsün çocuk
Yaşantımız, toprağımız, emeğimiz, ekmeğimiz
Kadınımız, erkeğimiz, aşk balı yavrularımız baş tacı
Dünyanın döngüsü döne döne gitsin, bunda ne var
Ne var, insanlık savaşla değil de barışla güne başlasa
Ey, dünyada sevgiye açan canlar, barışı kuşananlar
Ezen ve ezilen değil, ‘sevip sevilen’, ortak paydada
Uyanalım güne, koklayalım Zeytin Dalındaki Çiçeği…

GÜLŞEN ŞENDERİN