Ey maddenin mabudu be hey yalancı dünya
Benimle nedir derdin, hep aldın veremedin
Keşmekeş duyguların içinde tatlı rüya
Doya doya seyredip, vuslata eremedim

Azlettim ben hayalim çoktan terk edip gitti
Kime kucak açtımsa beni döşümden itti
Çile, keder, evham, yas peşimi takip etti
Bir buket çiçek bile, bağından deremedim

Himmetini istemem çek şu zifir gölgeni
Yaklaşma nolur bana oyala sen kendini
İçin, dışın karanlık düşenler tanır seni
Bir ben var benden içre, bir sefa süremedim

Kaldırım taşlarında düşe kalka yürüdüm
Her nereye bakınsam yalanını kürüdüm
Şiddetin alev alev yandım, bittim çürüdüm
Bir gün olsun kaygısız, bir döşek seremedim

Ey yalancı dünyanın yalın kalmış adamı
Paşalar, padişahlar tadıp gitti bu gamı
Bırak kalan düşünsün kendine ver nizamı
Gelip gitmem deyip de, kalanı göremedim

Nuh Comba