Bir yangının soluğu arandıkça kevseri
Dokunduğu yer yanar alev alev can yanar
Bir tufan kopuşunda külü koyarken geri
Asrın kuraklığından kavrulan cihan yanar
Eteğinden tutuşan bağ yanar bağban yanar
Gözleriyle sevişen kumruyla mekân yanar
Ufkun kızıllığından ürperirken tan yanar
Gözlerden kayıp rüya, yorulan insan yanar



Hâlâ aynı aynadan baktıkça kendimize
Suskunluk ırmağında aktıkça bendimize
Sinemizin üstünde sesimiz uğuldanır
Kalbi çarmıha geren süvariler aldanır
Gönül kesret duyguda,körde izan muamma
Mukaddes tozlu rafta, yolcu geçirir humma!
Gömüldük gön içine öpüp cesedimizi
Terkisinde sakladık yaşam senetimizi



Gına geldi çok defa bozulmuş saatlerden
Yıllar yılı ezildik yalancı vaatlerden
Anlaşılmak istedik adsız mahkemelerde
Ruhumuzla yıkandık virane çeşmelerde
Omzumuzu çöktürür günahın ağırlığı
Aklımızı tıkadı düşünce sağırlığı
Kaldırımlar üstünde süründü melalimiz
Terletti gençliğini feryat figan halimiz



Bin yıllık uykulara ulaşmamışken ulak
Hüznedir istikamet yer uzak heves kışlak
Ankaya sorulmazmış dağbaşı yalnızlığı
Hâk görüp talan etti yabaniler sazlığı
İnsan, insana kıydı demsiz kalan sohbette
Mazlumun dilinde âh taşındı kıyamete
Kuytulara çekilip sükûn olduk neyleyim
Bağrımızda acıyla yekûn d’olduk neyleyim



Sulara çarpa çarpa paramparça yeryüzü
Yağmalanmış türküsü saz yanar ozan yanar
Keder üstüne keder ağyarın kara yüzü
Figüranın hışmıyla yerlerde Kur’an yanar
Sardunyalar tükenir dağda aşiyan yanar
Ulu çınar ormanda kışlada fidan yanar!
Yarılan toprak yanar koskoca umman yanar
Biz yandıkça derinden bizle Asuman yanar...



Nezahat YILDIZ KAYA