durup durup eski sözlerime takılıyorum
yenilerinin hesaplayamadıgım etkileri
belki dolar gozlerin
senden yıllar sonra yazılanların seninle bagdastırılacak ne yanı var?
platonik bir sevdanın bilinmeyeniydin sen
ne adını verdim kimseye
ne de unuttum
her aksam ustu bekledigim binmeni
tuhaf 92b otobuslerinin
ve inatla saatlerine gore plan yaptıgım
i.e.t.t. mudurlugunun
belkide ne cok hayır duası ettim
seni veriyor diye bana
ve alıyor diye beddualarım
ve hala gecenin bir yarısı actıgım sessis telefonlarım
bilncli bilincsiz bir sevdaya alıstırma yapmalarım
test sorularım
ve bir turlu dogrulugundan emin olamadıgım cevap anahtarlarım..

ne senin gercekligini ispatlayacak kadar dersime calısmıstım ben
nede yoksun diyerek realist bir hayatın öfkesine kapılmıs
seninle birlikte gecirebilecegim halde bir turlu dogru zamanda
dogru yerde olamıyorum’u
içime gömüp
salaş gecelerin soğuklugunda mekanik bir ahizeden gelen sesine bıraktım
bir gun sonra inkar edecegini bile bile
bir gun öncenin gucuyle ayakta kalıyordum
yuksek ates ve oksuruklu bir hastalıgın aşısı gibiydi
sesini bedenim uzerindeki etkileri
ve ben üç gunden uzun sure seninle konusamazsam
inanmıyordum yeniden ayaga kalkacagıma...

tam 14 yılın ardından
kelimelerim daha iddialı artık
ve sözlerim curretkar
sensiz de yasayabiliyor olmanın gucu damarlarımda
ne kanım aktı nede canım yandı
seni cıkarınca icimden
ne geri geldin aglayınca
nede seni unuttum
baska bir kadının kollarında
yerine koyamadıgım kadar yoksullugum
hala adının harflerinden olusan şiirler yazamayacak kadar beceriksizim
ve hala
içinde senin gecmedigin bir şiir yazabilecek kadar guclu bir şair..
sensiz bir hayatı tek basıma yasamaktan daha zordu
geri kalan ömrümü
baska bir kadının kollarında tamamlamaya calısmak
ve utanıp sıkılmadan yalan soylemeye
kızıl saclı bir kadının avucları arasına bırakmak
senin icin yazılmıs bir şiiri
bir baskasının gönlüne...