Hiskele

...
Senin de terlesin kelebekler şehri yüzünde
Masallarında anka’nın,
Bembeyaz gülleri kalabalığı
Senden bir rivayet,
Senden bir iz taşımasa da bana
I

Beklemenin karşılık bulmayan karasına çıkan,
Düşgünler sokağının mutsuzgiller meyhanesinde
Adına ağıtlar ekip
Adına künyesiz tebessümler biçen
Kahkahası kendi dudaklarına dar gelen
Öksüz bir çocuğun gümüş kokulu düşleriyim
II

Varsın,
Değmesin dağlarıma ‘"mihriban sultanı güneş’’
Varsın, kendi yörüngesinde çilekeş olsun!..
Hiskeleme ruhsatsız demirlemeyen
Akdeniz’in karanlık sularında yitip giden
Elem kuşağının simsiyah gözleriyim
Aldanma!..
Bakma sen esmerliğine!...
Bir gece gibi
Entel bir mezar taşına
Bir ölünün sessizliği gibi düşerim gözlerinden
Yâr küreme um’arsızca serpilen
Kar desenli yıldızların gülüşleriyim
Gel de boğdur dudaklarında
Al’ı senin olsun!
III

Varsın,
Islak satırlar arasında kalsın
Adsız denizlere yelken açan
İçimin dalgalarında gitgide çoğalan mahşerim
Köklerini derinlere salmış
Dem kenar yorgunu nâr çiçeğim
Ellerin...
Gülmeyi buzullarda unutmuş izsiz ve yaralı,
Issız tepe başı serinliğim
Şimdi,
Üfürdüm tozunu anılarımın
Atlasımdaki çizgilerin deltasına tespih taneleri gibi dağılan
Yaşanmamış günlerim
Bir zamanlar...
Gül seferi iken, kül beteri sevincim
Al, senin olsun!..
IV

Heybesinde dert
Dörtnala koşan mor bir atın yelesinde
Titreyen ateş böceğim
Mermerinde nal sesleri...
Kırılan hayallerim!..
Fırtınayla fingirdeşen aynalara
Saçlarımda dondurulmuş ay ışığına
Söyle, ben ne diyeceğim!..
Kum saatiyle söyleşirken
Çamura gönenmiş,
Sürekli bir bataklıktan bahsediyor
İkindiye uzanan gölgelerim
Hücrem şimdi çırılçıplak
Andlara,
En soylu acılara...
En uzun boylu günahlara giydirdiğin gömleğim
Al, sevabı da senin olsun!
...

-rb