Eski: “Niye niyet neye kısmet”


Bir bilene sordum sonra “oku”dum
Kâinatın özü “Ahmet” diyorlar
Üstâdlara baktım şiir dokudum
Sakın etme ele minnet diyorlar

Yeter sana ezan kur’an ve namaz
Hakkını verirsen hiç yolda komaz
Kâbe’ye bakarsan bakmayın demez
Üç günlük dünyaya sabret diyorlar

Renkler çeşit çeşit amma meydanda
Adaletin rengi tek renk mizanda
Çokça et tövbeni ahir zamanda
Yoksa seni haklar gaflet diyorlar

Durma yürü her an güneşte siste
Yanlış yapıp düşsen bile hapiste
Kardeşine iste dostuna iste
Dua insan için rahmet diyorlar

Gönlünü pak eyle dil yaranı sar
Yine de kanarsa ne kâr ne zarar
Dünyevî her şeyde Rabbin mührü var
“Niye niyet neye kısmet” diyorlar.

....?.... 2013.

*

Yeni: Yücel Diyorum.

Çok okudum, boş düşünmüş demeyin.
Dinleri reddeder, asıl diyorum.
Eskiden kurtuldum, yeniyi kurdum.
Çokluklardan korkmaz, asil diyorum.

Kuran, İncil, Tevrat ilkel kölelik.
Sezar’a hak veren düşünce delik.
Her Kabe’ye turist bekler şeyh melik
Dinler sömürüdür, ayıl diyorum.

Hangi renk üstündür, deyin hele bir,
Hukuksuz kanundan, güç alır kibir.
Tövbe, kötülere güç veren revir.
Kötülük eylemez, akil diyorum.

Durma yürü, her an, güneşte, siste..
Yanlış yapıp düşsen bile hapiste.
Modern hukuk yeter, adalet iste.
Dua, insanlığa alkol diyorum.

Yaratmış bırakmış bir yaratan var.
Düşünen insanız değiliz davar.
Dünyevî bilimle gelecek bahar.
Ölümsüzlük, çok zor visal diyorum.
İmkansızı başar, yücel diyorum.
2019.