GÖZLERİM YOKLUĞUNA UYANMASIN

Gecenin zülüflerine takılıyor göz yaşlarım
Feryadım yokluyor
Şafağın suya yansıyan günün kristallerini
Ve sensizlık doluyor yüreğime
Pusulara düşüyor hüzünlü bakışlarım
Göz bebeklerimde kayboluyor umutlarım
..Süzülüyor yüreğimden
Sensiz sana yalvarışlarım

Yok yok
Sensız olmuyor
Gözyaşım dinmiyor
Acım dinmiyor

Odam boş
Yatağım soğuk
Ayazlarda yanıyor duygularım
Duvarlar yokluğuna ağlıyor
Camlarda buğu sensızlığı resmetmiş
.İçim paramparça

Yok yok
Sensiz uyunmuyor
Kabüslardayım
Dinmiyor hasret sancılarım
Bitmiyor acılarım

Nârî gözlerinin hapsındeyım
Günlerim sayılı
Mazgal deliklerinde bekliyor hayallerim
Sehpa kuruldu gönül zındanında
Boğazımda ayrılığın urganı
Bir nefeslik canım kalmış
Azrail’in elleri arasın da bedenim
....Tepeden tırnağa senim
...Nereye gidersem gideyim

Dayanamam
Yüreğim kaldırmaz bunca acıyı
Sensizliğin girdabında boğulurum
.Yavaşça çekiliyor yüreğimin feri
Ölüyorum....

Yavaşça sil gözyaşlarımı
Canım yanmasın
Kanadı kırık bir kuşu okşarcasına
Narin narin
Sonra yasla göğsüne
Sarıl bana usul usul
Bedenimi kollarının arasına al
Teninin sıcaklığında uyut beni
Sabaha kadar
Gözlerim yokluğuna uyanmasın
..Ölene kadar...

MEHMET Öztürk

Parkbeni

22 / 8 / 2019