Yokluğun üşütüyor her dem yüreğimi
Ayazda kalmış donmuş gibi
Kalbim bedensiz
Gözlerimde gözyaşım tükenmiş
Üç doktora gittim üçü de öyle dedi
Nerden bilecekler ayrılıktır nedeni.


Damlalar verdiler göz yaşı olsun diye
Ömür boyu eşlik edecekler gözlerime
Ağlayamıyorum artık istesem de
Ruhum ağlıyor şimdi sensizliğe
Sessizce; Gelmeyişine çaresizce
Menba-ı kuruyan gözlerimin yerine.


Kalınca sevgisiz kimsesiz çaresiz
Dalından düşen sararmış solmuş
Yaşarken ölmüş yaprağa döndüm
Savruldum delice bilinmezlere
Hasret yelinde
Sürükleniyorum özlem selinde
Mevsim hep kış, ayaz vurdu yüreğime.


Ağıtlar yakıyorum gün ve gece gidişine
Aklım takılıp kalıyor dönemeyişine
Hiç mi sevmedin beni sevgili ...
Yalan mıydı Mahşerine sevdiğinde
Yerim yok muydu yoksa yüreğinde.


Fırtınalar kopuyor sensiz benliğimde
Düşmüş gibiyim volkan eriyiğine
Her gün eriyor bitiyor yitiyorum
Kanadım kırılmış uçamıyorum
Kuş misali, çırpınıyorum
Hissediyorsun belkide
Kendime gelemiyorum
Sen gelmeden işte ...


Kollarım sımsıkı sarılmayı
Ellerim sıkarak tutunmayı
Meleğin sesini duymalı
Ve de özledi gülümsemeni
Hasret kalbim, ruhum, gözlerim
Allah’ıma hep emanetimsin benim
Ölmezmiş zaten, emanet edilenle eden
Birbirlerini bir daha görmeden, göremeden ...






21 /08/ 2019
Mlk Tryk