Ah! be sevdiğim...
Ne, senden gidebilmeyi başarabildim
Ne de kalıp, seni sevebilmeyi...
Ne, seni unutmayı istemekten vazgeçtim
Ne de seni özlemekten kaçabildim...
Ne, seni bekleyebilmeyi başarabildim
Ne de gelmeyeceğini kabullendim...
Ne, seni yazmaktan yoruldum
Ne seni düşünmekten
Ne de beklemekten...
Ben seni;
Öyle; uzaktan uzağa yaşayıp,
Böylesine güzel sevebilmeyi sevdim...
Seni öyle bir yaşıyorum ki;
Tüketmemekcesizcesine...
Bitirmemekcesizcesine...
Eşsizce
Târifsizce
Ve; benzersizcesine...
Her gün;
Daha bi` çok
Daha Bi` başka
Bambaşka...
İçimde, gün geçtikçe dolup taşan;
Özlemin
Düşlerimde kurduğum en güzel düş;
Hayalin
Sensizliğim;
En kıymetlilerindendir; bekleyişlerimin
Ve sen benim;
Sır diye gizlediğim
İçinde kaybolduğum dehlizlerim
Uyuttuğum gündüzlerim
Geceye serdiklerim
Yüreğime tembihlediğim
Hislerden geçirdiğim
Satırlara işlediğim
Târifsizliğe belediğim...
Sen benim;
Anlamsız hallerim
Dalıp dalıp gitmelerim
Gidip gelmemelerim...
Yolları sevmelerim
Uzakları özlemelerim...
Hasretliğim
Göreslediğim
İçlendiğim...
Sen benim;
Sessizliğim
Bilinmezliğim
Çaresizliğim...
Ben;
Sensizliğe sürgün edilmiş bir yüreğin
Yorgun bir esiriyim...
Gitsem; gidemiyorum
Kalsam; kalamıyorum
Öyle bir haldeyim ki;
Anlatamıyorum...
Ben, sadece
Sende Kalakaldım
Öylece....