Yaşıyorum kendi hayatımı hiç kimseyi düşünmeden.
Böyle efendisi oldum esiri olduğum kalbin yeniden.
Kim bilir bu hayat nerde, ne zaman, nasıl bitecek?
Hüzün eken acıyı, sevgi eken mutluluğu biçecek.

Acıyı ısıtıp ısıtıp gönül soframa koysa da hayat,
Ben neşeli gülüşümden vazgeçmeyeceğim hayata inat.
Gerçek aşkı istiyorsan ilk önce sevmeyi deneyeceksin.
Sevdiğini öldürmek kolay olan yaşatmayı öğreneceksin.

Geçmişi düşünme, ne yeniden yaşanır ne de silinir.
Hatayı insanlar yapar, ama suç kadere yüklenir.
İstemiyorum sensiz atan bir kalbi bedenimde taşımak.
Ve ne zor bir şey bilir misin? Sensiz yaşamaya çalışmak.

Bir gittiyse bir daha aynı kalbe dönmez ki güven,
Güvensizliktir aşkları, sevdaları, insanları öldüren.
Artık üflesen azalmaz, sarılsan dinmez acım..
Bir bardak demli çaya, biraz yalnızlığa, biraz huzura muhtacım.