Sevdanla kavrulan, yaralı gönle
El merhem oldu da, bir sen olmadın
Ne diyor sevdiğin, eh artık anla
Yel merhem oldu da, bir sen olmadın

Kendimden geçip de, adın anarken
Gece ayazın da, her şey donarken
Seraplar gördüğüm, sahra yanarken
Çöl merhem oldu da, bir sen olmadın

Sevmiş ise gönül, sorulmaz neden
Uzak diyarlardan, dönmezmiş giden
Bülbülün zâr-ı na, terennüm eden
Gül merhem oldu da, bir sen olmadın

Sonun da atlattım, korku şokunu
Yerlere sermiş yol, gönül okunu
Her an, saldı, durdu, senin kokunu
Yol merhem oldu da, bir sen olmadın

Niye anlamadın, bilmem ki sözden
Medet umar oldum, bahardan yazdan
Yanağım ıslatıp, inerken gözden
Sel merhem oldu da, bir sen olmadın

Bu yürek sen diye, hayaller kurdu
Aşk denen bu duygu, hep soldan vurdu
En güzel şarkımı, söyledi durdu
Dil merhem oldu da, bir sen olmadın

Lüzumsuz bu varmış alın yazımda
Hep vuslat aradım, hoş avazımda
Mızrabı vurduğum, dertli sazımda
Tel merhem oldu da, bir sen olmadın

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

TERENNÜM: mırıldanır gibi, güzel ve alçak sesle şarkı söyleme,dile getirmek, anlatmak, ötmek, şakımak