Seni düşündükçe
Kaldı kelimeler bende yetersiz
Nasıl anlatayım ki?
Kelimelerimin hepsi kifayetsiz
Seni tasvir edemem
Yüzün bende suretsiz
Sorsalar seni bana
Anlatamam ki;
Sakladım ben onu yüreğimdeki çocukla.
Sadece bunu bilin
Yaratmış onu yaradan
En kıymetli Nur’uyla
Hikmetinden sual etmek
Ne haddime!
Bir beni bilirim
Birde yüreğimde sakladığım seni.

Rüyalarımda basbas bağırıyorum
Duymuyorsun bile bir kez olsun feryadımı.
Ciğerimdeki son nefese kadar
Tüketiyorum kendimi
Ve sonra!
Sonra hatırlıyorum sevgili
Benim dilsiz
Senin ise sağır olduğunu.
Duydum
Gönlüme meyletmişler
Üzmem onu hiç kırmam demişler
Istemem!
Ben bendeki benliğimi yitirmişken
Artık tanıyorum kendimi.
Ve biliyorum
Senden sonra
Hiç bir gönül çarpmasının
Gözümde değeri yok ki.
Heryer sisli, heryer karanlık
Düşlerim âmâ mı oldu?
Göremiyorum kör oldum
Göremiyorum ruh/suz oldum.
Buz gibi şimdilerde hislerim
Hislerim ve hissizliğimle
Üşüyorum hatta donuyorum sevgili...

Zülfü Canan
21,11,2018