Her lahzasında saklıydı mavinin ve de dirinin aşkı
Resmettiğimiz resimlerde şerh düşmüştük bir kez.
Toplu iğnelerin topuklarıma battığı
Bir düş vakti işte
Reşit olmayan sevgilerin batağa saplanıp
Kuşluk vakti içimizde kocaman bir boşluk…

Oysaki hoşluktu addedilen
Dibini gördüğüm dünyanın da tavanında asılı o kanca
Ve muteber bir dille afakanları kovaladığım;
Rahmetin titrinde solan bir gül’den olmasa da farkım.

Gülümsedim her dem…
Gülüp geçemedim arkamdan lanet okuyanlara
Hele ki yüreğimde misafir ağırladığım bir ömür vakti
Kopçaladığım şiirlerde asla da iki yakamın bir araya gelmediği
Tıpkı şehrin isli yakalarında ben Anadolu idim
Sen ise Avrupa yakasında konuşlu bir başka İstanbul.
Sevdiğim kadar da vardı hani:
Hem sen hem mavi.

Aşkın hırpalanmadığı vakitlerden geliyorum ben
Ve hor görülmediğim zamanlarda takılı
Aklım ve ruhum
Bir de parantez açtığım gök kubbe.

Şehrin ışıkları da açmazda
Sanrıların doğurganlığı
Bir şer vakti düştü iblis yola.
Ne gam ne gam uyutulduğum münafık hecelerde…
Ne ayrı ne gayrı ıssızlığım
Rabbimle baş başa günün her vakti.

Sağımda melekler solumda yorgunluk
Melekelerin uçuştuğu o ruhani boşluk
Sadece aşkın ve mavinin doldurduğu
Elbette rahmeti kalemin
İndinde dizelerin diz dize uyuduğum ne çok şiir
Tıpkı şehir gibi miskinim bazı bazı
Aşkı azat eden bir rubai
Meşk eylediğim her gecenin teninde
Islıklanan yalnızlığım
Oysaki bilemezler içimdeki kalabalığı.

Rengin tasviri kayıtlı şiirlerimde
Şiirlerin de ahvali iken imgeler
Ve sırıtan gece
Oysaki az evvel ağlamıştım.
Somurtuk bir lehçede tutuşan od’um
Aşkın manivelasında kutsal bir hece işte
İçimdeki mavi gül dikerken yüreğimi ince ince.

Göğün kompartımanlarında kayboldum az evvel:
Şiir diye çıkmıştım yola
Ve kopuk bir tasvir ne çok betimlemeden çaldığımı
Ne az hüzün ile sırdaş bildim her yenilgimde
Defolu yüreğim
Tazyikli sevgi ile nasıl da onardı yaralarını.
Yamaladığım kadar da varmış hani
Ve de yaranamadığım.
Olsun azizim yeter ki düşmesin gözümden mevsim
Mevsimin gözünden de yaş.
Yasıma sadığım madem
Sürüp gider mi sence bu pür neşe?

Azığım, azıcığım, aykırıyım madem…
İstimlâk edilmemiş şiir mi kaldı geride?
Bir de yüreğin taşıyamayacağı yük?
Ne veryansın ne isyan oysaki mazlumdum ben bir ömür
Latife ettim, azizim.
Hoş gör sen beni
Şiirlerden çaldığım her duyguyu serdim işte ayaklarına evrenin
Kıblemde doğan ve batmayan güneş ve mehtap
Asılı kaldığım kadar mutluyum ben rahmete
Ve o coşkum sür git ömürde tokuşturduğum ne çok şey
Çözülürken dizelerin bağları
Umudumla yeşerdim yine
Ölmeyi dilediğim kadar yaşamdan aldığım keyif tartışılır
Ne de olsa dikiş tutturamadım ben bu âlemde.
Rabbimden sorsunlar beni
Var mı yok mu sakındığım bir diyetim.
Diyemediklerimin de mealidir her şiir
Ufka tutunduğum bir el rahmetin iz düşümü.