1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
913
Okunma
suskunluğun kimliksiz bir yanıttı
kendimi alıp götürdüğüm yitikliğe
zemheri ayazlar dolanırken adımlarıma
iki damla güldü bıraktığım
baharı yorgun ömürlerin kıyısına
güz öksüz ve eksik
yapraklar firari bir bahar rüzgarda
sensizliğe bağırıyorum sensizliğimi
kimsesizlik çıkıp geliyor sonra
bakışlarına yolcu bir tren kalkıyor gözlerimden
bu yazdığım med cezir isyanlar hep sana
eylüle yolcu bu hüzün kervanları
yağmur sağnağı sonsuz zamanlara
düşleri tutsak uykular düşüyor
saçlarından havalanan güvercinlerin beyazına
izmir gülüşlü bir akdenizsin şimdi sen
ellerimde dumanı tüten ayrılıklara
Latif Köybaş
5.0
100% (7)
Cevap Yaz