O sâkinin işvesi mi, mey mi bilmem, câm dolunca
İşretin ilk kadehinde, câm içinde mey lâl olur.
Sonra sâki lütfedip de, peymâne lebler olunca
Serhoş etse de buseler, lezzetleri zülâl olur.

Rayihası mest ederken sînendeki güllerinin
Müptelâyım sohbetine senin tatlı dillerinin.
Sen sakınma, ko dökülsün mey, üstüne ellerinin
Dudaklarım seve seve o ellere destmâl olur.

Ve duygular birleştikçe güzelleşir bu hoş sohbet
Bir âlemde, sâki ile hem dem olmak ne saadet...
Mahmurlaşır da bakışlar, uzadıkça bu muhabbet
Peymâneler şekerlenir, vuslat gibi bir hâl olur.

Hele, bir de, bir nihavent lütfederse hoş sesinden,
Gönül başka ne ister ki bu ’mutluluk sâkisi’nden...
Deste deste gül toplanır, o gülistan sînesinden
Gönül rahşân ve çerağan yeri gibi mahâl olur...

Ünal Beşkese
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
zülâl.............:tatlı, duru, lezzetli su
destmâl........:el bezi
Rahşan.........:parlak
çerağan........:donanma, şenlik