Bitip de tükenmeyen bir kavuşmuşluk
Bulutlardan hanelere akan bir sarhoşluk
Umduklarımızı güneşin gölgesinde bulduğumuz
Kimsesiz bir sahilin koynunda yapayalnız
Ve işte yine kapanıyor perde perde o suskunluk



Akşam karartmadan güllerin kızıllığını
Bir avuç kor muhabbetle salmışsın yalnızlığını
Gülüşün belki utandırır
Ah bilsen!
Siman neleri andırır
Bakışın ise kaplar kalbin ulvi semalarını




Gün küstü mü toprağa âlem kalakalır
O boşlukta insan nasıl da mahzunlaşir !
Sudan semalara acayip sükûnet
Seyret !
Yalnızca seyret !
Gölgeler perdesiyle kömürümsü saltanat
İnsana, kararmamış vicdanından bir parça huzur kalır



Bir göç başlar bu saatlerde ufuklardan
Yârdan, vardan , cümle diyardan
Kimisi sadece göz bebeklerine
Bir başkası gözlerin de göremediklerine
Sen, şehirde akşamla aynı seferde
Seherde umutlanan ihtişamlı kâinat şimdi nerde