ALLAH sana düzen vermese idi...
Derme çatma çürük bel’din sen insan.
Dert etmezdin aklın ermese idi...
Yinede fikri ters çel’din sen insan.

Kara lekeleri düşürdün aka !
Sana küsmüş çiçek açmaz abaka,
İnceldi bak ozon denen tabaka...
Gök yüzünü bile deldin sen insan.

Büyüğünüz benim demek için mi ?
Servetler edinip yemek için mi ?
HAKKA kul olmaya emek için mi ?
Bu dünyaya niye geldin sen insan.

O kıt aklın ile çıkarıp yasa...
Oldun başkasına keder, gam tasa.
RAB dedi kul sağlam zemine basa...
Yoksa uçuruma hel’din sen insan.

Ne diye değişti hedefin, açın ?
Nefsine, şeytana uymaktan kaçın.
Yoktu kıç ta donun, başında saçın...
Anadan üryandın, kel’din sen insan.

Dünyadan ahrete sevki anında...
Zor görse kırılır şevki anında.
Ana ve babanın zevki anında...
Atılmış pis bir su seldin sen insan.

Kar yağsın istersin sıcak yazında,
Çıkar kokusu var işve, nazın da,
Sapı kırık yalan dünya sazında...
Akordu bozulmuş teldin sen insan.

Devamlı sanmadan bu az bölümü...
Cumali vahaya döndür çölümü.
Unutup mahşeri, mizan, ölümü...
Gerekmez işlere yeldin sen insan.