1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
443
Okunma
Gittin sogudu güneş sokagımda
Islandı yanlızlıgım buzuldaydım
Anlamadı tenekemdeki begonya çiçekleri
Korktum yaşamak çetrefilli bir hikaye
Yaktın yoklugunda yanımdaydın.
Seninle şehirler kuracaktık özgür rüzgarları esen
Çocukların sevindigi yirmiüç nisanlarda
Ölümleri kovacaktık geceden
Bana anlatsın sözcükleri dudakların
Çok ötelerden umutlar uçursun
Biliyorum işçileri mazlumdur bu ülkenin
Erkekleri yorgun sevmekten
Çok şarkılar dinledi yürek
Çok ölümler gördü
Hep yakınında sen
Yine yaz geldi işte
Umut kurudu sensizlikten
Kara tiren çekip gitti
Soyundu döküntü ömür
Islak bir buzuldu ruhta kalan.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz