I



Nasıl felaketle başlıyor her şey
Yarı uyku kenarında kendime yabancıyım
Parmağım kesik
Giz söylenir aynasına
Bazı merdivenler var
Basamakları kırık
İnce
Uzun
Kırılgan basamaklar
Tutunup yaprağın titrek yeşiline
Üçte yanar
Beşte uçanların mağaraları pazardır
Zaman karanlığını çeker
Yığınlı yıldız altında
Bütün bıçaklar bilerken kendini


II


Diyorum
Hiç dağıtmayın
Öyle durun gerisin geriye
Öyle dönün şu kavşaktan
Yolun ucunda benim gözlerim
Gecenin nöbeti
Benim gözlerim ne güzel uyuyor
Gözlerim uyuyor mu?
Kaç kere kaldırıp elimi
Dizime vurdum
Kalbim tuzluk
Göğsüme doğru akıyor Burkina Faso
Bir yere ait değilim
Rüzgar oyuyor suyun akışını
Kum yatağını
Ağzım çamur, ağzım çamur karaşin
Bir köprü kuruyorum Janis’in mezarına
Çırılçıplak
Blues ağladığımda
Bana bir tekile ısmarla diyor
-Summertime-


III


Yüzler var
Yüzün gözleri
Ormanın kıyısında kayın ağacı
Kışları döküldüğünde
Ağzım sessiz
Ağzım hep sessiz
Söz kendi duvarında
Gideyim diyorum
Ölmekteyim.