..

zahiriydi dünya aynasında ışıltılar ki tayftan armağanlar gördüm ne çoktu
bilinmeyenleriyle üst sınırı aşmıştı kalabalıklar..

-kin kusarım tüm kuruculara ne inşaa ettiniz kemikten kolonlarla ?

kimlikler bağlı kalamazdı canlar selinde ve zaman örgülü efsun sepetleri boşken
ağır gelmişti saf aşk adaylarına tek sıra olmanın upuzun yalnızlığında
seçimli tercihler dilemması talepteydi ana-karanın edilgen mirasına şerh düşmeye
eşitliğin dayanılmaz hafifliğini yaşıyoruz’ derken planetin gözleri
türedi teolog kuramına seğirtiverdi çevrimiçi kirpiğiyle pürtelaş gölgesi

imgesel düşünceler,kurumuş ummâna derinlik verirken
yalınayak şiirlerle gidilmezdi uğultusu tül merdivenle yükselmiş tanrılar katına !

bir şans daha verilip yaratılan sevginin salgın hâline k’atılmış hayat sözlüğü
farketmemiş algıda yanılsamalar,uçsuzluğun ucundaki sürgünü
toplamış ânkanın simurg kanatları sağaltılmış rüzgarları
zihnî evrim tohumlarıyla toprağı emzirirken görmüşler sonra

mutlulukla soyutlanan yaşam inancı barış iksiriyle sevişirken
başa dönmenin sinik gayreti,yığmıştı usu’na kalburüstü mevtalar um’arını
ünvan-sızlar nü’ ile özgürlüğe koşarken/..çıplak kralların onurcu özneleri çiğnenmişti
namlusunda çiçek açan nöbetçide güç arayan arı replikli boş kovanlar gibi
düşerken avuçiçi mayonlarından..

eksi zaman sürümü yengili savaşa çoğulşümul üreşim mührü çizilirken
tebessüm kenarlı ütopya mendilleri sallanmıştı yer-yüzüne
çağıl çağıl süt ırmakları ve turunç kundağıyla evrencil gürbüz bebekler
sessizce ağlamayı öğrenmişlerdi tek tek acil gelişimin devasa kozmik odalarında

iklimler sadedinde istikrar
ve durağan toprak kürenin kalıpları doğayla işlenmekte
baharlara düşerken yağmurları ağır mı ağır
ân be ân katlanıyor çığlığında sevinçleri
izdüşümsel yansılı bir sır dünya doğarken ütopyamda...






..